obsługa prawna śląsk Sprawowania nadzoru nad działalnością
Sąd Najwyższy powołany jest do:
Sprawowania nadzoru nad działalnością sądów powszechnych i wojskowych w zakresie orzekania ? jest to tzw. nadzór judykacyjny (art. 183 ust. 1 Konstytucji). Do środków służących wykonywaniu takiego nadzoru służą:
rozpoznawanie kasacji oraz innych środków odwoławczych,
podejmowanie uchwał rozstrzygających zagadnienia prawne ? zgodnie z art. 39817 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego ? jeżeli przy rozpatrywaniu skargi kasacyjnej wyłoni się zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości, wówczas Sąd Najwyższy może odroczyć wydanie orzeczenia i przekazać sprawę do rozstrzygnięcia powiększonemu składowi tego sądu. Uchwały interpretacyjne Sądu Najwyższego nie mają waloru powszechnego obowiązywania ? jeśli nie uzyskały rangi zasady prawnej, to formalnie wiążą tylko w sprawie, w związku z którą zostały podjęte,
Rozpoznawania protestów wyborczych oraz stwierdzania ważności wyborów do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej oraz wyboru Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, a także ważności referendum ogólnokrajowego i referendum ws. Konstytucji RP.
Rozstrzygania nadzorczego w stosunku do samorządów zawodowych: adwokatów, radców prawnych oraz notariuszy.
Opiniowania ustaw i innych aktów normatywnych.
Rozpatrywania skarg kasacyjnych na orzeczenia Trybunału do Spraw Sportu przy PKOl.
Sąd Najwyższy może także wykonywać inne czynności przekazane przez ustawy.
Sąd Najwyższy działa na podstawie Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i Ustawy o Sądzie Najwyższym z 23 listopada 2002 r. (Dz. U. z 2016 r. poz. 1254).
Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy, Sąd Najwyższy co roku przedstawia Sejmowi RP i Senatowi RP informację o swojej działalności oraz o wynikających z niej istotnych problemach. Dokument jest dostępny w postaci druków: sejmowego i senackiego.
W 2015 do Sądu Najwyższego wpłynęło 11 214 spraw, wśród których największą grupę stanowiły skargi kasacyjne i kasacje (7971), zażalenia (1057) oraz kwestie prawne (173 ). Sąd rozpoznał 10 502 sprawy1. Średni czas na oczekiwania na merytoryczne rozpoznanie sprawy wynosił: w Izbie Cywilnej, Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych i w Izbie Karnej ? 7 miesięcy ? do 10 miesięcy, a w Izbie Wojskowej ? 2 miesiące od daty wpływu2
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/S%C4%85d_Najwy%C5%BCszy_(Polska)
Dziennik Praw
Tytuł
Dziennik Ustaw wychodził w Polsce pod różnymi tytułami w zależności od oficjalnej nazwy państwa:
1807?1815 ? Dziennik Praw (Księstwa Warszawskiego)
1815?1871 ? Dziennik Praw (Królestwa Polskiego)3
1918 ? Dziennik Praw Królestwa Polskiego (Dz.Pr.K.P.)
1918?1919 ? Dziennik Praw Państwa Polskiego (Dz.Pr.P.P.)
1919?1952 ? Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U.R.P. lub Dz.U.)
1952?1989 ? Dziennik Ustaw Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U.)
od 1990 ? Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U.)
Podstawy prawne
Wydawanie Dziennika Ustaw regulowały kolejno:
art. 21 Dekretu Rady Regencyjnej z dnia 3 stycznia 1918 r. o tymczasowej organizacji władz naczelnych w Królestwie Polskiem (Dz.Pr.K.P. Nr 1, poz. 1)4
Ustawa z dnia 31 lipca 1919 r. w sprawie wydawania Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1919 r. Nr 66, poz. 400 oraz Dz. U. z 1925 r. Nr 1, poz. 1)
Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 23 grudnia 1927 r. w przedmiocie wydawania Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1928 r. Nr 3, poz. 18 oraz Dz. U. z 1930 r. Nr 13, poz. 89)
Dekret Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 6 września 1935 r. o wydawaniu Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1935 r. Nr 68, poz. 423 oraz Dz. U. z 1945 r. Nr 55, poz. 305)
Ustawa z dnia 30 grudnia 1950 r. o wydawaniu Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej i Dziennika Urzędowego Rzeczypospolitej Polskiej ?Monitor Polski? (Dz. U. z 1950 r. Nr 58, poz. 524, Dz. U. z 1991 r. Nr 94, poz. 420 oraz Dz. U. z 1993 r. Nr 7, poz. 34)
Ustawa z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 296).
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Dziennik_Ustaw
Przykładowy zapis aktu prawnego
Powoływanie się na źródło
Przy powoływaniu się na akty prawne opublikowane w Dzienniku Ustaw należy przytoczyć pełną nazwę aktu prawnego wraz z datą jego uchwalenia, a następnie w nawiasie podać miejsce publikacji w następujący sposób:
skrót: Dz. U.
jeżeli akt prawny został opublikowany w innym roku, niż data jego uchwalenia należy podać również zwrot: ?z XXXX r.?
numer pod którym akt jest opublikowany: ?Nr XXX? (niestosowany w odniesieniu do aktów wydawanych od 2012 r.)
pozycję pod którą akt jest opublikowany: ?poz. XXXX?
dodatek ?z późn. zm.? (w praktyce czasem jako ?ze zm.?), jeżeli w dacie cytowania obowiązuje wersja aktu zmieniona w stosunku do wersji opublikowanej w cytowanym źródle
jeżeli akt jest objęty tekstem jednolitym, należy podać adres publikacyjny obwieszczenia zawierającego tekst jednolity: ?Dz. U. z XXXX r. Nr XX, poz. XXX? (zgodnie z zasadami techniki prawodawczej nie powinien, ale w praktyce bywa poprzedzany słowami: ?tekst jednolity? albo skrótami: ?tekst jedn.? lub ?t.j.?, np. ?tekst jednolity: Dz. U. z XXXX r. Nr XX, poz. XXX?)
Przykładowy zapis aktu prawnego wraz ze wskazaniem źródła:
ustawa z dnia 15 września 2000 r. ? Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030, z późn. zm.)
ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2015 r. poz. 1774, z późn. zm.)
ustawa z dnia 13 stycznia 2012 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 118)
W praktyce prawniczej stosuje się prostszy zapis, np. Dz.U.2004.261.2603.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Dziennik_Ustaw