Klasyczne kartki firmowe
Produkcja kartek firmowych bywa bardzo poważnie traktowana. Dzieje się tak dlatego, że właściciele firm zwykle są bardzo wymagającymi klientami, a osoby odpowiedzialne za dokonywanie wyboru najbardziej odpowiednich kartek starają się zawsze perfekcyjnie wykonywać zlecane sobie zadania, a co za tym idzie wybierają jedynie najbardziej atrakcyjne kartki.
Jednocześnie zwracają uwagę na to, aby takie kartki były dostosowane do profilu działalności firmy, dlatego jedne z tych kartek będą klasycznymi kartkami, a inne bardziej ozdobnymi i wyjątkowymi. Wszystko to sprawia, że zarówno produkowanie, jak i sprowadzanie kartek firmowych są bardzo odpowiedzialnymi zadaniami, które są wykonywane z ogromną precyzją oraz po odpowiednim przygotowaniu.
proszę odpowiedzieć) oraz numer telefonu aby
Zaproszenia ślubne piszemy zawsze w trzeciej osobie i według zasad savoir-vivre powinno wypełniać się je czarnym tuszem ? zasada ta dzisiaj jest jednak już anachronizmem. Zaproszenia nie powinny zawierać podpisów oraz daty, a także miejsca wysłania. W górnej części karty, w pierwszym akapicie zamieszczamy informacje, o tym kto zaprasza, poniżej zwrot w stylu: mamy zaszczyt zaprosić. Kolejna linijka to imię i nazwisko osoby lub osób zapraszanych, następnie informacje o ślubie oraz ewentualnym weselu (tj. kiedy i gdzie ono się odbędzie). Na samym końcu zaproszenia zamieszczamy skrót R. S. V. P. (respondez s?il vous plait ? franc. proszę odpowiedzieć) oraz numer telefonu, aby goście mogli potwierdzić swoje przybycie lub odmówić.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Zaproszenia_ślubne
w tzw
Rzeczownik zaproszenie pochodzi od słowa zaprosić i jest ustną lub pisemną prośbą o przyjście dokądś, zwykle w celach towarzyskich, i wzięcie udziału w czymś; np. list z zaprosinami na wesele.
Dalej słownik pisze: karta z wydrukowanym tekstem zawierająca prośbę o przybycie na jakąś uroczystość lub upoważniająca do wzięcia udziału w czymś, np. zaproszenia na ślub, rozesłać zaproszenie, otrzymać zaproszenie. Ciekawostką jest to, iż hasło to pojawiło się już w pierwszych słownikach języka polskiego, m.in. w tzw. słowniku warszawskim, ośmiotomowym dziele pod redakcją Jana Karłowicza, Adama Kryńskiego i Władysława Niedźwiedzkiego z 1900 roku.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Zaproszenia_ślubne